1G นั้นถูกนำมาใช้ในช่วง พ.ศ. 2523 – 2533 ครั้งแรกในประเทศญี่ปุ่น เทคโนโลยี 1G ยังคงใช้งานสัญญาณวิทยุ (radio signal) ในการรับส่งคลื่นเสียงเท่านั้น
ในยุค 1G หากกล่าวถึงมาตรฐานการสื่อสารไร้สาย จะมีมาตรฐานอยู่หลายแบบ แตกต่างกันไปในแต่ละประเทศ เช่น AMPS (ของสหรัฐอเมริกา) TACS (ของสหราชอาณาจักร) หรือ NMT (กลุ่มประเทศสแกนดิเนเวีย)
คุณสมบัติพื้นฐานและลักษณะทั่วไปของเทคโนโลยีในยุค 1G
1) ความเร็วการรับส่งข้อมูล 2.4 kbps
2) ใช้สัญญาณแอนะล็อก
3) คุณภาพเสียงต่ำ
4) โทรออก-รับสายได้เท่านั้น (เสียงเท่านั้น)
5) อายุแบตเตอรีต่ำ
6) โทรศัพท์มีขนาดใหญ่
7) ปริมาณผู้ใช้งานจำกัด (รองรับผู้ใช้งานพร้อมกันในเวลาเดียวกันได้น้อย)
8) ความน่าเชื่อถือในการทำ handoff ต่ำ
9) ความปลอดภัย (สามารถถูกดักฟังเสียงระหว่างทางได้)
